Het Christendom leert dat je eigenlijk alleen volledig jezelf kunt zijn, als je je menselijkheid volledig accepteert. "Zie de Mens" wordt dan ook van Jezus gezegd. Hij is degene die volledig mens is, terwijl wij door onze aspiraties naar macht, geluk en onsterfelijkheid worden gedomineerd en van ons zelf vervreemden. Menselijkheid wil in ieder geval ook zoiets zeggen als sterfelijkheid, beperking, het accepteren van een leven dat door angst, wanhoop en tragiek heen onvermijdelijk naar de dood leidt, zonder daardoor zinloos te worden. Maar die menselijkheid wordt ook bepaald door onze psychologische structuur. Ons Godsbeeld is een echo van ons Vaderbeeld, de behoefte aan zekerheid en geborgenheid is een drijfveer van het geloof en geeft ook een verklaring. Het geloof lijkt geen andere realiteit te hebben buiten deze psychische behoefte om. Heeft God een echte realiteit als we hem als een projectie van onze drijfveren zouden kunnen beschouwen?
Of is het denkbaar dat de psychologie de realiteit van het geloof juist ondersteunt? Daarover gaat de tekst die je kunt vinden met de link: Geloof en Verlangen hiernaast.
GROET!
http://www.ravgildegroep.synthasite.com/fitna.php
Geen opmerkingen:
Een reactie posten